ook Venco drop in Barcelona
zo ben ik weer met een verhaal, de laatste was wat kort. Hierop werd ik door een bepaald persoon aangesproken waarvan ik de naam niet zal noemen. Dus natas bij deze een wat langer verhaal.
Ik zit hier nu 1 maand en draai hier dus ook mijn dagelijkse leven. En ik kan je nu vertellen dat over je dagelijkse leven praten niet heel bijzonder is. Maar wat er de afgelopen weken langs is gekomen.
St Jordi, de wedstrijden van FC Barcelona, het uitgaan, de regen ja ik kan nog wel doorgaan…
Voor mij zijn de dingen hier heel normaal geworden, laat in je bed laat uit bed. Lunch om 3 uur avondeten om 9 uur. Uitgaan natuurlijk, je kan hier de hele dag door feesten om 8 uur duik je een cafe in, daar kom je rond 1 uur uit. Dan ga je door naar een disco die is tot 5 of 6 uur open en dan kan je ervoor kiezen om op nog gekkere plekken de afterparty te houden. Jullie weten hoeveel ik van feesten houd dus na de disco stop ik er maar mee. Maargoed om maar eens echt weer wat van mijn belevingen te vermelden het volgende.
Het was 10 april, een redelijk warme zaterdagmiddag waarin Dave en ik hadden besloten om eens de toerist uit te hangen en naar park Guel te gaan, dit is het park van Gaudi hoog op de berg. De dag begon heerlijk een temperatuur van ruim 25 graden een korte broek en zonnebril. We kwamen uit de metro vlak bij park guel, liepen een stukje en zagen toen een bordje park Guel wij de borden volgen en gingen langzaam de berg op. Het was erg warm en we kregen het steeds heter naarmate we de trappen zagen. Pfff helemaal omhoog met de trappen en ik kan je zeggen, de berg was hoog. We kwamen aan bij het begin van de trap en draaiden ons om voor een laatste blik op onze klim voor wij op de trap gingen staan. Een heerlijk zacht briesje ging door onze haren naarmate de roltrap ons dichter bij de top bracht. Jawel een roltrap, je denkt toch zeker niet dat ik met mijn luie donder de trap op ga lopen? Het duurde niet lang of we keken op een van de mooiste plekken van de stad over de hele stad heen. Als je het zo ziet is het echt een kleine stad… na even van het uitzicht genoten te hebben besloten we om maar eens door te lopen en de werkelijke gebouwen en gekke vormen van gaudi te bekijken. Na een kleine 10 minuten kwamen we steeds dichter in de buurt van gezelligheid, en op het dakterras van 1 van de gebouwen stond een hele grote groep mensen om een band heen om te genieten van hun muziek. De band was een echte alternatieve band met rasta’s gitaren trompetten en vooral gezelligheid. Een plekje in de schaduw bood ons dan ook de ideale gelegenheid even te genieten van dit stukje Barcelona. Na een half uur genoten te hebben besloten we dat we toch echt weer de rol van toerist op ons moesten nemen en hebben een hoop foto’s gemaakt van verschillende dingen waar we langs kwamen. Hierna zijn we terug gaan lopen naar een metro om vervolgens uit te stappen bij onze volgende toeristische attractie.
Camp Nou voor een hoop mensen redelijk bekend, dit is het voetbalstadion waar FC Barcelona wekelijks het beste voetbal van de wereld laat zien. Hoe prachtig het voetbal is zo lelijk vind ik het stadion. Hij ziet er redelijk groot uit maar gek genoeg is het niet eens hoger dan de arena. Om een kleine impressie te geven, de Arena kan 50.000 mensen kwijt en Camp Nou 110.000 op dit moment, dit komt omdat Camp nou in een kuil gebouwd is waardoor de gehele laatste ring zich onder de straathoogte bevind. Het was toevallig een zaterdag en toevallig moest Barcelona die dag voetballen tegen de in degradatienood verkerende Almeria. We wilden best graag naar een wedstrijd van Barcelona toe en dit was dus een mooie kans, Dave die 50 euro bij zich had en ik mijn pinpas. Mooie mogelijkheid dus. Na gevraagd te hebben konden we 2 kaartjes krijgen voor totaal 69 euro. Echt geen geld voor een wedstrijd van FC Barcelona. 1 klein probleem was dat ik nog geen geld had gepind dus zijn we opzoek gegaan naar een pin automaat. Na lang zoeken vonden we er een vlak bij het metrostation waar we aan zijn gekomen. Een Caixa Catalunya, dit is een geldautomaat van een Catalaanse bank. en omdat Catalonië graag anders wilde zijn dan Spanje hadden ze bedacht dat het wel leuk zou zijn om alle cijfers van de automaat precies om te draaien. Jawel je raad het al mijn pincode was dus fout. Ik weet niet hoe het met andere mensen zit maar mijn pincode bestaat in mijn hoofd uit een patroon die ik volg, en niet meer uit cijfers. Dus na de eerste keer fout te doen begon ik te twijfelen aan mijzelf, mijn patroon de pinautomaat en de wedstrijd van FC Barcelona. 2e foute poging… ja je raad het al dat was geen voetbalwedstrijd in Camp Nou kijken. Thuis aangekomen snel weer mijn goede pincode ingevoerd dus gelukkig niets geblokkeerd. Maar wat jammer van de wedstrijd die we niet konden kijken. Daarna snel douche en door naar een kleine cafetaria die de wedstrijd uitzond. Gezellig daar gekeken en maar wat blij zijn dat ik uiteindelijk niet naar de wedstrijd ben gegaan want wat was het saai. Misschien kwam dat ook wel om de stress die binnen heel Barcelona voelbaar was voor DE 4 wedstrijden. Voor de mensen, in 3 weken tijd speelt FC Barcelona 4x tegen Real Madrid en dit zijn toch gewoon de 2 beste ploegen van de wereld. De rivaliteit is niet te vergelijken als met Ajax en Feyenoord maar gewoon nog sterker. Dit houd niet in dat ze elkaar de kop in slaan maar alles wat in de komende weken Real is wordt met de nek aangekeken.
Nu ik hier zit te schrijven kan ik melden, de sfeer is nog niet goed in Barcelona na het gelijke spel voor de competitie en de verloren Bekerfinale om de Copa del Rei wordt het morgen toch echt eens tijd te winnen van die mafkezen uit Madrid. Een kleine troost was dan ook wel weer dat Sergio Ramos blijkbaar een beker niet gewend is want van schrik liet hij deze vallen en reed de bus er overheen.
Dat was dus weer een maaltijd na de mosterd.
Om nog even bij voetbal te blijven, afgelopen weekend werd de volgende thuiswedstrijd gespeeld, dit maal tegen Ossassuna een Spaanse middenmotor. En volhoudend als we zijn toch weer naar het stadion gegaan, deze keer met bijna 100 euro op zak zodat we zeker wisten dat we genoeg hadden. In Nederland kan je vlak voor de wedstrijd nog aan mooie kaarten komen voor een wedstrijd en heb je daar ook genoeg loketten, in Barcelona niet. We hebben bijna 30 minuten staan wachten voor we te horen kregen dat de goedkoopste beschikbare plekken 72 euro waren en wij dan niet eens naast elkaar zouden zitten. 72 euro is al een hoop geld en zeker als er dan niet naast elkaar gezeten kan worden. Kortom we slaan deze wedstrijd maar over en gaan weer gezellig in het café zitten van de week ervoor. Zoals je leest dus een hoop voetbal in de stad. Een hele rare sfeer, erg gezellig en een van de mooiste voorbeelden is Canaletta. Zoals wij in Rotterdam de Coolsingel hebben met het hofplein waar iedere feyenoorder komt vieren dat er een prijs is behaald, hebben de Culé (supporters van FC Barcelona) Canaletta. Dit is een lantarenpaal met 5 kraantjes waar 200.000 man op af komt als er een belangrijke prijs is behaald. Kortom raar volk die Catalanen.
Raar volk is het ook als het op een dag als St Jordi aankomt. Dat is een lokale feestdag die altijd op de 23e van april is, waarin het traditie is dat de mannen de vrouwen een rode roos geven en de mannen van de vrouwen een boek krijgen. Dit is een feestdag die lijkt op Valentijnsdag maar waar ik het verhaal nu wel van ken en jullie straks de korte versie ook.
In de bergen rond Barcelona leefde een draak die zich voedde met al het vee van de mensen in de streek. Tot er een dag kwam waarin al het vee op was en de draak mensen ging eten. Om het zo eerlijk mogelijk te maken werd er iedere dag geloot en de gene die uitgekozen werd moest de draak dienen als de draak zijn maaltijd. Tot op een dag de prinses uitgeloot werd en deze naar de draak toe werd gebracht. Jordi een normale man die verliefd was op de prinses wilde dit niet laten gebeuren en besloot de draak te doden. Toen de draak gedood was veranderde het bloed van de draak in een rode roos die vervolgens door St Jordi aan de prinses werd gegeven en ze nog lang en gelukkig leefde. Dat de roos wordt gegeven is nu hoop ik duidelijk, en de vrouwen geven een boek omdat het een sprookje is en dus uit boeken komt.
St Jordi is echt een dag waarop het lijkt op koninginnendag, erg druk veel te veel mensen. Een hoop kraampjes vooral om boeken en rozen te kopen. En een hele andere sfeer dus als de normale dag.
De week van 23 april was zoals bekend ook de week van goede vrijdag en Pasen. Veel dagen om uit te slapen dus veel avonden om te feesten. Een van onze bijna stamdiscotheken is inmiddels Sotavento, een erg leuke plek goede muziek grote dansvloer en vooral leuke meiden. De groep de we hier beginnen te kennen is erg gezellig en gaat vaak met elkaar uit naar onder andere deze club.
In een heleboel clubs kom je niet binnen tenzij je entree betaald of in sommige gevallen op een gastenlijst staat. Het laatste hebben we hier een hoop geluk mee omdat er best een aantal mensen zijn die weten hoe je op de verschillende gastenlijsten kan komen. Zo zijn we ook op de gastenlijst van het W-hotel gekomen, een erg luxe en hoog hotel op het puntje van de haven. Het gebouw is een beetje te vergelijken met het bekende hotel in Dubai als je puur de vorm gaat bekijken.
Het W-Hotel heeft een erg mooie club/ lounge op de 26e verdieping, die best exclusief is. Naar verhalen komen daar artiesten als Shakira en voetballers zoals Piqué langs om vervolgens met elkaar te gaan dus een prachtige locatie om mijn eigen geluk te beproeven. Eenmaal in het hotel konden we meteen doorlopen want we stonden op de gastenlijst. na een lange rij voorbij gelopen te zijn werd ons vermeld dat we een eigen tafel zouden krijgen in de vipruimte zodat we gezellig met onze groep konden zitten. Eenmaal de lift uit kom je in een geweldig en luxe ruimte en dan loop je dus zomaar Rafael Nadal tegen het lijf. Gebeurt je ook niet dagelijks natuurlijk maar het zou zo een plaats zijn waar je zo iemand tegen kan komen. De muziek was lekker rustig, geen felle discolichten maar een mooie verlichting van het plafond, een eigen vip tafel wat wil je nog meer? Het is best heel erg gek om VIP te zitten als je jezelf bedenkt dat je waarschijnlijk nog geen 5% verdient van de mensen die in die zaal aanwezig waren en aan de “gewone” kant zaten. Het was al met al een geslaagde avond met champagne en lekkere muziek.
Voor wie nu denkt jemig… een groot feest dat Barcelona die heeft het goed mis. Het is hier gewoon hard werken. Hard is misschien een beetje overdreven maar naar Spaanse instelling ben ik hier hard aan het werk. Nouja misschien is de Nederlandse mentaliteit toch wat zwaarder. De Spaanse lessen zijn hier ook van start gegaan en ik kan niet anders zeggen dan dat het genieten is. De leraar is leuk en de meeste in de klas zijn het ook. Alles is in het Spaans dus ook verschrikkelijk moeilijk te volgen maar uiteindelijk kom je er wel met een beetje inzet. Misschien een goede tip voor de klasgenoten met wat minder geduld. Een geweldig voorbeeld van mijn klasgenoot is dan de leraar in het Nederlands uitschelden, vervolgens boos zijn, de leraar die een Mr Bean gezicht trek en ik die van mijn stoel val omdat ik de hele situatie aan het uitlachen ben. Vervolgens na de les in het Engels tegen de leraar Sergi (mr Bean) zeg dat het vooral kwam door de klasgenoot hoe stom de reactie was. Of ik een hoop leer op de Spaanse curcus? Ik denk het wel het is alleen gewoon moeilijk en je moet er gewoon inzet voor tonen. Maar waar moet je geen inzet voor tonen hier in Barcelona vraag ik me uiteindelijk af.
Nou volgens mij heb ik nu wel weer genoeg stof doen opwaaien en kunnen jullie er voorlopig tegenaan. Of niet natas? Als jullie vragen hebben over dit alles kan je dat gerust stellen. En nu even kijken of de internetverbinding zin heeft om te werken zoals hij de afgelopen dagen nog niet heeft gedaan. Owjah voor de dropliefhebbers, in Barcelona hebben ze wel drop… echte venco boerderijdrop.
Groetjes en Adeo uit Barcelona.
lekker opweg
ik ben hier inmiddels bijna 3 weken en heb mijn draai aardig gevonden
het werk gaat lekker en ik heb het er naar mijn zin. de spaanse les die ik
maandag en woensdag heb gaat ook lekker, het is best pittig want alles wordt
in het spaans verteld. maar ik ben eindelijk een beetje gesettled en begin ook
langzaam in contact te komen met andere nederlandse groepen.
uitgaan is super en duur entree is 12 euro en een cola kost al 5 euro en de sfeer onbetaalbaar
de meiden zien er goed uit en de jongens... dat is niet mijn ding. het leven in barcelona
ik kan het iedereen aanraden.
hasta la próxima vez
Going out or Coming out?
afgelopen weekend hadden Dave en ik besloten om aan onze spaanse huisgenoten te vragen ons mee te nemen naar wat
leuke uitgaansgelegenheden want tja hun zouden toch wel de leukste plekken in Barcelona kennen...
het was dus gevraagd en ze vonden het inderdaad een geweldig idee. die avond zouden we naar het oude gedeelte gaan, daar
waren geen echte disco's maar vooral 'gezellige bars' leek ons dus een leuk begin van Barcelona want om nu gelijk uit ons
dak te gaan was wat vroeg.
eenmaal onderweg kwamen we langs echte alternatieve wijken waar ik mij persoonlijk best op mijn gemak voelde. de eerste
bar die we tegen kwamen was daarom ook een vrij alternatieve bar, vol van mensen met een open mind. de geur van wierrook
knalde werkelijkwaar je neusgaten door, dit geeft wel een hele andere betekenis aan cultuur snuiven. in de hoek een
verschrikkelijk hoge stoel die na nog een blik verdomd veel van een penis weg had. nja open minded als ik ben gezellig
wat gedronken aan de enige tafel in de hele bar. mezelf toch wel afvragend wat deze avond nog meer in petto had.
na vertrek was de volgende bar maar enkele straten verderop, tijdens deze wandeling de tippelzone van Barcelona doorgeweest
deze was om precies te zijn maar 1 straat groot en er was ook niet erg veel actief bezig. eenmaal aangekomen bij de volgende
disco met felgekleurde entree maar naar binnen gegaan. het was er verschrikkelijk druk en met moeite hadden wij ons naar
voren geworsteld. dit hadden we mischien beter niet kunnen doen want op de bar stonden... 2 travestieten!!! ik kan redelijk
wat hebben dus kon hier ook wel de humor van inzien. maargoed het was toch wel een redelijke schok, we begonnen ons langzaam
bewust te worden in wat voor bar wij terecht waren gekomen. jawel je raad het al, een homobar. nauwelijks van de schok
bekomen of de volgende wachte al op mij, 2 stelletjes waren aan het zoenen. normaal gesproken maakt het mij niet uit maar
het wordt toch wat anders als het 2 mannen betreffen die elkaar zoenen. dat was ook wel het moment dat Jordy, mijn huisgenoot
er voor uitkwam dat hij zelf ook homo was. voor mij verder geen probleem want het is een aardige jongen.
verder in de bar was de muziek die ze draaide ook van het genre 'gay' met klassiekers als 'like a virgin',
'YMCA', en de koningin van gay 'lady GaGa' opzich kon ik mijzelf er aardig op vermaken en was het best een gezellige
avond. een van de voordelen van zo'n bar is wel dat het gewoon gezellig is en je jezelf kan zijn. geen gerotzooi aan je
wanneer je het niet wil, en zeker ook geen ruzie omdat je iemand zn drankje uit zn hand slaat.
uitgaan in Barcelona kan dus echt een avontuur zijn, maar toch gaan we de volgende keer kijken bij een jongerendisco waar
je de dames wel kan versieren.
voor nu Groetjes uit Barcelona.
Sagrada et Família
half 10 op 1 april.
langzaam begin ik in het ritme te komen en kan ik ook wel goed
wennen aan de leefwijze hier. laat lunchen, en nog veel later
avondeten. de eerste avond at ik om half 8, de 2e om 8 uur en de
3e om 9 uur s'avonds. hoe het komt?... de warmte,
Iets wat ik echt niet mis in Nederland.
ik leer nu echt mijn huisgenoten kennen, eigenlijk is het gewoon
mijn nieuwe familie, wij spreken engels hun ook wij proberen
spaans... hun lachen. het is een leuke groep en met dave,
de nederlandse jongen kan ik het goed vinden.
we zijn op de dag van zijn aankomst maar meteen de stad gaan ontdekken.
samen zijn we naar de sangrada familia geweest en wat is die mooi zeg.
en de metro... dat is een handig ding zeg, zeker als je last krijgt van je enkel.
zo bijna weekend, i keep you updated.
zit je dan...
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
rick
Weinig tijd, Veel te regelen
het is nu 24 maart 6 dagen voor mijn vertrek naar Barcelona, eindelijk begin ik op een punt te komen waarin alles toch wel geregeld is. straks alleen nog mijn koffer pakken en dan 6 maanden stage lopen in Barcelona.
ik weet het nog goed toen ik op valentijnsdag 14 februari een kort berichtje zag staan waarin bedrijven in barcelona ICT studenten zochten, en dan met name Applicatie ontwikkelaars.
toen ik het las dacht ik bij mijzelf, het is een warm land... je zit volgend jaar in je stage jaar... je bent nu jong... en je kan wat van de wereld zien. nou met zulke goede argumenten is het niet heel moeilijk om snel een beslissing te nemen.
na een enthousiaste reactie van mijn ouders de volgende dag gelijk even contact gemaakt met de betreffende persoon, in dit geval andre schoonhoven. dezelfde middag zaten ik, Dennis en Tobias met deze man om de tafel om eerst maar eens wat informatie te krijgen over wat de inhoud was van de stage, en niet heel onbelangrijk hoe de financiering is geregeld. toen deze punten duidelijk waren heb ik besloten het een poging te geven.
hierna kreeg ik een papierwinkel op mijn bord geschoven ( het was imiddels 20 februari en er kwam op een vervelend moment een vakantieperiode aan) de papierwinkel houd in dat je allerlei documenten gereed maakt voor het financiele gedeelte en vooral ook je zorgen in het buitenland.
hiernaast, ook niet geheel onbelangrijk kreeg ik te maken met het solliciteren naar een baan. wat is een stage immers zonder een baan. ik kreeg de keuze uit 2 bedrijven, enjoy hollidays heeft hierin mijn voorkeur gekegen en ik ben via Machteld (mijn contactpersoon in Barcelona) in contact gekomen met het bedrijf
na een CV in het engels te hebben verstuurd terug gekregen verbeterd e nog maals verstuurd werdt deze goed gekeurd door machteld en werden er ook werkelijke stappen genomen. ik werd namelijk uitgenodigd voor een gesprek. en hoe toevallig ook, enjoy-hollidays zit ook in rotterdam. dat komt goed uit dat is namelijk lekker dichtbij.
na een gespek van meer dan 1 uur en het opgeven van een aantal referenties kreeg ik een aantal dagen later de doorslag waarin mij werd gemeld dat ik aangenomen was.
nu kwam de volgende stap... het zoeken naar huisvesting. inmiddels zijn we bij de eerste dagen van maart aangekomen en heb ik dus realistisch gezien nog 2 tot 3 weken om alles rond te krijgen.
een huis zoeken.. dat komt lastig aan. ik ken namelijk helemaal niemand in barcelona waarbij ik een appartement of kamer kan huren voor een prijs waarvoor ik geen jaren moet werken om het bij elkaar te krijge. gelukkig komt daar machteld weer om de hoek kijken. deze keer met Irene een collega. en met hun hulp is er een kamer gevonden in het centrum van barcelona.
er is een spaanse studente van 20 jaren jong die 2 kamers in een appartement verhuurd en omdat ze graag studenten Barcelona graag wil laten zien is het geweldig al je nog wat kamers kan verhuren ook.
de kamer is nu mondeling dus rond. we hebben nog 2.5 week voordat ik werkelijk vertrek. maar om in barcelona te komen heb je natuurlijk iets van vervoer nodig. dit is voor mij een enkele reis geworden naar het vliegvel van barcelona met de maatschapij Iberia.
de vlucht is geboekt, bijna alles is geregeld. nog wat laatste dingen regelen met de ib-groep. studi financiering en ov kaart moete worden omgezet zodat ik dit gel kan gebruiken voor voedsel en onderdak. en vooral een leuke tijd.
nu dus nog 6 dagen voor mijn vertrek rustig aan, kijkend wat ik mee zal nemen en wat ik thuis zal laten. maar 1 ding weet ik zeker... Barcelona here i come!!!